Orthomoleculaire -geneeskunde

De term "Orthomoleculair" werd voor het eerst gebruikt in 1968, door professor Linus Pauling. Orthos komt uit het Grieks betekent: juist, recht of gezond, en orthomoleluclair staat voor: de moleculen betreffende.

In de orthomoleculaire geneeskunde streeft men er dus naar met stoffen te werken die het lichaam zonder schade kan gebruiken en verwerken. Vitaminen en mineralen zijn alom bekend en men gelooft al jaren niet meer in het verhaaltje, we halen alles wat we nodig hebben uit onze voeding.

Toch klinkt orthomoleculair misschien wat zwaarwichtig. In de praktijk zie je snel dat het niet alleen gaat om vitamine en mineralenpillen slikken. In feite begint orthomoleculaire geneeskunde bij de dagelijkse voeding.

Orthomoleculair betekent dat mensen de juiste verhoudingen tot zich nemen, teneinde de biochemische processen in het lichaam optimaal te laten verlopen, of te herstellen.

Behandeling

De behandeling kan bestaan uit het weglaten van voedingsstoffen die negatieve invloeden hebben op de patiënt. Voeding bestaat namelijk uit een zeer complexe samenstelling van verschillende stoffen, grofweg te verdelen in macronutriënten zoals koolhydraten, vetten en eiwitten en vezels en micronutriënten zoals vitaminen, mineralen, spoorelementen e.d.

Voor het vaststellen van de juiste balans worden o.a. spiertesten, polsdiagnostiek en biotensor gebruikt.

Deze therapie wordt door de LVNT en de CAT erkend en via de ziektenkostenverzekeringen vergoed